martes, 2 de agosto de 2011






Sempre mentín as túas costas

enmarañando a nosa confianza,

e un día tan  negro como o de hoxe

dixestes para.

E eu que nunca pensei

que a soidade fora divertida

                                           aceptei ,

e  xoguei con ela  nas  dedas dos pés

(in)movilizando calquer ataquei fortuito

E acertei ,

                                                       con tacóns e tupé

para así levarche a contraria

dalgunha forma máis ilicita.

 E simular unha felicidade tinta de setenta grados

en base de cristal ,

para dar así morte a noite. 





No hay comentarios:

Publicar un comentario